ثبت ۴۶ نظریه و نوآوری در کشور
رئیس دبیرخانه کرسیهای نظریهپردازی با بیان اینکه امروز در عرصه نظریهپردازی کاملاً آزادی بیان وجود دارد، گفت: تاکنون بیش از هزار طرح نظریه به هیأت نظریهپردازی ارسال شده است...
که یش از ۴۰۰ طرح اجرا شده و ۴۶ نظریه و نوآوری نیز به ثبت نهایی رسیده است.
به گزارش ایسنا، حجتالاسلام والمسلمین خسروپناه در سومین کنگره کرسیهای نظریهپردازی و نقد و مناظره در ۴۰ سالگی انقلاب اسلامی که امروز (دوشنبه) در دانشگاه آزاد واحد تهران مرکزی در حال برگزاری است، گزارشی از روند نظریهپردازی در کشور ارائه کرد و گفت: تاکنون بیش از هزار طرح نظریه به هیأت نظریه پردازی ارسال شده است که بیش از ۴۰۰ طرح اجرا شده و ۴۶ نظریه و نوآوری نیز به ثبت نهایی رسیده است.
وی در ادامه خاطر نشان کرد: در طی پنج سال اخیر طرحهای جدیدی در عرصه ترویج نظریهپردازی مورد بررسی قرار گرفته و در طی آن دو هزار و ۶۰۰ کرسی ترویجی در کشور برگزار شده است و این کرسیهای نظریهپردازی به جز کرسیهای آزاداندیشی است. در واقع در این مدت اولین نشست کرسیهای نظریه پردازی در دانشگاه شهید بهشتی، دومین نشست در دانشگاه علامه طباطبایی و سومین نشست امروز در دانشگاه آزاد در حال برگزاری است.
به گفته رئیس دبیرخانه کرسیهای نظریهپردازی خوشبختانه با تشکیل کمیتههای دستگاهی در دانشگاهها، امروزه دانشگاهها در برگزاری کرسیهای نظریهپردازی از تمرکز بیشتری برخوردار هستند و اساتید میتوانند طرحهای خود را به این کمیتهها ارسال و اجرایی کنند، اما نظریهپردازی در نهایت در کرسیهای تخصصی باید مورد بحث و بررسی قرار بگیرد.
وی با بیان اینکه در عرصه نظریهپردازی کاملاً آزادی بیان وجود دارد، گفت: اگر سه سال پیش به اساتید اعلام میکردند که جرأت حرف زدن ندارند، اما امروزه هیچ استادی چنین احساسی را ندارد و ما در عرصه نظریهپردازی آزادی کامل داریم. به گونهای که حتی کرسیهایی نیز در نقد نظریه ولایت فقیه داشتهایم.
حجتالاسلام خسروپناه همچنین بر ضرورت تعریف روشهای جدید کشف نظریهپردازی تاکید و خاطر نشان کرد: نظریه یک ادعای نو، روشمند، مدلل و مورد قبول جمعی از متخصصان آن فن است، اما نکته قابل توجه این است که باید در دانشگاههای ما روشهای جدیدی برای تعریف نظریهپردازی وجود داشته باشد.
معاون علوم انسانی و هنر دانشگاه آزاد در ادامه اظهاراتش، بیان کرد: برای تعریف روشهای جدید نظریهپردازی ما دو پیشنهاد داریم؛ پیشنهاد اول این است که زمانی که فلسفههای علوم به ویژه روششناسی در رشتههای مختلف نداشته باشیم، امیدی به توسعه و کشف نظریه نیز وجود ندارد. بنابراین باید روشهای جدید نظریهپردازی در دانشگاهها شکل بگیرد.